Category: Uncategorized

Eigenlijk klopt de titel natuurlijk niet. Het waren immers niet de oppositiepartijen (met een meerderheid van 10 van de 17 zetels) die de steun voor de wethouders introkken, maar de coalitiepartijen, in het bijzonder vvd-d66 bij monde van Derrick Stomp. Coalitiepartijen die hun eigen wethouders met een voorstel corrigeerden, maar wel anderen verwijten als zij dat ook doen.

Ik herinner me nog dat in juni 2010 de wethouders op het schild getild werden door steun van GroenLinks en CU-SGP. Immers, het minderheidscollege had maar 8 van de 17 zetels. Het was een tijd waarin iedereen dacht, en breed uitdroeg, dat een minderheidsbestuur het ‘toppunt van democratie’ was. Elke keer moeten strijden om een meerderheid. Met wisselende meerderheden werken. Al vanaf het begin werd duidelijk gemaakt dat het wel belangrijk zou zijn dat het college mee zou denken met de oppositie. En luisteren natuurlijk. In de praktijk bleek al snel dat hier helemaal geen sprake van was. In de praktijk kwam het college met een plan, 8 zetels steunden deze bij voorbaat, met hier en daar een ritueel ingezet ‘aanpassingsvoorstel’ (waar overigens zelden de oppositiepartijen bij werden betrokken), en onder de resterende 9 zetels werd gehoopt op steun voor het collegevoorstel. In het begin gebeurde dit nog wel eens, maar naar verloop van tijd werd steeds duidelijker dat er akelig weinig naar de meerderheidsoppositie werd geluisterd.

Na de gebeurtenissen van dinsdag lukt het de collegepartijen uitstekend om media-aandacht te kweken. De meeste berichten komen er op neer dat het de schuld van anderen (lees: de oppositie is). Dat is ten eerste natuurlijk gek omdat het in 2010 nog een feestje was, dat strijden om meerderheden. Ook vvd-d66 deed dat want was het niet eens met de eigen wethouders. Het is nogal kinderachtig om -als anderen samen tot overeenstemming komen- te klagen over precies dat feit. Het is ook waar het college continu juist voor oproept ‘kom zelf met voorstellen’. Zo ook met de begroting 2013. Als je de notulen van bij de kadernota 2013 leest, zie je een paar zaken:  (i) dat ik toen al geen voorstel geschreven had omdat ik dat al jaren deed zonder dat er op gereageerd werd. Ik had het idee dat ik het werk van het college en coalitiepartijen deed. en (ii) dat duidelijk is dat er weliswaar overeenstemming was maar dat “De heer Bokhove vraagt of hij dan in november niet allerlei verwijten krijgt dat het jammer is dat de raad daar niet eerder uitgekomen is, want daar heeft hij slechte ervaringen mee.”. En wat gebeurt er afgelopen dinsdag: precies verwijten op die punten.

Maar in de media en de vergadering ging het over nog meer:

• De suggestie dat de coalitie een “eerlijker verdeling” zou hebben. Laten we het niet hebben over het collegevoorstel: hogere OZB, vooral sociale voorzieningen aangepakt. Zogenaamd was het voorstel van de coalitiepartijen “nog eerlijker”. Geen idee wat ze daarmee bedoelen. Hieronder geef ik aan waarom het voorstel van de meerderheidsoppositie naar mijn mening eerlijker is.
• Het feit dat de Drom zou instorten. Onzin. De bezuiniging van de oppositie richtte zich op de 22.000 euro extra die nodig was, bovenop de tonnen die zij al uittrok. Zie ook dit stuk.
• Dat onderhoud in de stad definitief in zou storten. Onzin. Het klopt dat in de plannen afgesproken was om 100.000 euro extra dotatie in de voorziening te stoppen. Het is echter onzin om te stellen dat plannen daarmee op losse schroeven staan. Samen met Noorman heb ik meermalen zorg uitgesproken over de onderhoudsplannen. Dat er overigens iets niet klopt, blijkt ook al uit het voorstel in de commissie BOFS die van de voorziening een reserve moet maken. Zogenaamd “moet dat van de accountant”. Dat is helemaal niet waar. De accountant stelt dat een voorziening gepaard moet gaan met goede onderhoudsplannen, en als dat zo is dat er geen grote fluctuaties zouden moeten zijn. Als ze er zijn gebruik je de voorziening om dit te egaliseren. Ergo, de accountant stelt dat als je steeds bij moet storten dat niet kan met een voorziening. Nou zegt het college dat de plannen steeds op orde zijn. Waarom er dan een reserve van maken? Wie de begroting 2013 leest ziet waarom. Over een paar jaar ontstaan grote tekorten en zal er per jaar minimaal 7 ton bij moeten. Dat is niet wat ons beloofd is! Het kan best zijn dat het moeilijk is om onderhoud te bekostigen, maar elke keer weer was het antwoord op de vraag “is het onderhoud op orde”, Ja! De 100.000 euro was “ingroei” om langzaamaan naar een stabiele situatie toe te groeien. Hoe kan het dat er dan zulke tekorten gaan ontstaan? Er is maar 1 antwoord: de onderhoudsplannen zijn niet op orde. Iets wat de accountant wel opmerkte: de plannen keken maar 4 jaar vooruit. Maar ook verder dan vier jaar was er geen vuiltje aan de lucht, volgens het college. Kortom, die 100.000 euro dient als maskering van het feit dat de onderhoudsplannen niet op orde zijn.
• Dat Verlaat en Karnemelksluis in zouden storten. Nee, want riolering gaat gewoon door. Alleen herinrichting niet. Herinrichting die alleen nodig zou zijn vanwege 1-richtingsverkeer: een resultaat van het waardeloze verkeersplan dat het college zelf instelde. Misschien wonen in die straten wel belangrijke mensen, anders zou ik niet weten waarom dit zo belangrijk zou zijn.

Om in het kort de verschillen aan te geven:

• De oppositie snijdt meer in eigen vlees (raad, college)
• Minder lastenstijging, iig. niet OZB
• Er wordt minder in sociale voorzieningen gesneden
• Mensen en kinderen boven stenen, feesten en partijen

In de vergadering kon Nieuw Enkhuizen het overigens weer niet nalaten om op de man te spelen door het volgende te vermelden:

Ik denk dat Harry Wijchers misschien eens een keer over de uitslag van de verkiezingen in 2010 heen moet komen.

Met dossiers als het SMC, onderhoudsplannen en Drom in het verschiet is de vraag of de wethouders niet eieren voor hun geld kiezen en het zinkende schip verlaten. Het is belangrijk dat we ze houden aan het rechtse adagium ‘verantwoordelijkheid nemen’, ofwel dat de wethouders verantwoording afleggen voor alle skeletten die nog gaan komen.

Ik ga weer verder in het Engelse…

On July 7th I spent the last part of the bonus I got for finishing my Dudoc PhD within time: I was able to go to ICME-12. I went there to present my paper (co-authored by Paul Drijvers, as he’s supervised me well, making me an independent researcher) on the effects on a digital intervention on algebraic expertise. This topic also was the title of my thesis. ICME-12 took place in Seoul, South-Korea, a large and bustling city. Compared to the scale of the Netherlands, everything was pretty large. The population, inner Seoul almost 10 mln,greater Seoul almost 30 mln. The size of the buildings. The amount of coffeeshops is staggering. This post only gives a short and incomplete impression of the conference.

To avoid a jetlag the first day was spent visiting a local market and walking the large hill in the centre of Seoul. After this I registered for the conference. The first real conference day started off with the opening ceremony and a first plenary. The first plenary was, of course, a local affair on “Mathematics Education in the National Curriculum System” by Don Hee Lee. It gave an impression of maths education in Asia. It started off a series of plenaries throughout the week. One of the plenaries that stood out for me was that of Etienne Ghys. The rewarding topic was well known, but what I especially loved was the ease of presentation. Standing there relaxed, walking around, slides timed to perfection (and also translated to Korean), and great animations. This is what a good presentation should be. I am curious if less known, and perhaps boring topics, could also be given this royal treatment. It was a shame the plenary by Jo Boaler was cancelled because of illness. Although I’m sure one of her student did a good job in reciting Boalers’s work, I prefer real presentations. I opted to go to a different Regular Lecture.

Throughout the conference I attended Topic Study Group 19 (TSG19) on analysis of uses of technology in the learning of mathematics, chaired by Weigand and Borba. I must say that I knew about most topics already. Some examples of nice project results, to me, were the Virtual Math Teams, now with Geogebra integration. Also, a mobile app -resembling geocaching principles I should add- with maths assignments, stood out. It was especially nice that they had added four assignments within the COEX venue in Seoul where the conference took place. I also was able to present my work (slideshare). However, most papers were summarized by team members from TSG19.

I also attended a Workshop session and a Discussion group. The first was about “How Representation and Communication Infrastructures can enhance mathematics teacher training” and yielded recommendations for teacher training. The latter was about “New Challenges in Developing Dynamic Software for Teaching and Learning Mathematics” and consisted of many short presentations on tools, authoring and assessment. To me, the most interesting discussion was at the end of the second session. Although designers of Sketchpad and Cabri painted a bit of a caricature of open source software, stating that it was only chosen because it was free, these comments did spark a dialogue about the costs of designing good software. I wish there would have been a bit more time to work this out.

The final plenary was given bij Werner Blum, whom I know from the modelling cycle he did with Leiss. This cycle actually had a prominent place in a recent review I did of a thesis. This talk was titled “Quality Teaching of Mathematical Modelling – What Do We Know, What Can We Do?” and described the most important criteria and showed some examples (at the secondary level) of how teachers have successfully implemented criteria for modelling in their classrooms. The last Regular Lecture I attended was by Ilana Horn who talked about “Teachers Learning Together: Pedagogical Reasoning in Mathematics Teachers’ Collaborative Conversations“. I still have to see whether I can use some of these ideas for pre-service teacher training.

The ICME-12 closing ceremony boasted the seriously impressive Korean dancegroup Noreum Machi. In 2016 ICME-13 will be in Europe, Hamburg. Looking forward to another interesting encounter with research on mathematics education.